Interview met Pen Stewart

INTERVIEW MET: / LEZEN / VAN EIGEN BODEM Interview met Pen Stewart DOOR BOOKSTAMEL · GEPUBLICEERD 24 AUGUSTUS 2021 · BIJGEWERKT 15 AUGUSTUS 2021 Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het einde van de maand nadert en dat betekend dat we langzaam aan de auteurs van deze maand gaan uitzwaaien. tja en dat doen we natuurlijk met de wel bekende interviews. Vandaag is het tijd voor het interview met Pen Stewart. Denk je nu wie is Pen Stewart lees dan even de blog waarin ik haar aan jullie voorstel hier. Interview met Pen Stewart Als jong meisje las je al graag boeken, waar kwam je liefde voor lezen en later schrijven vandaan? Ik zag vooral mijn moeder dit veel doen, ze was een fervent lezer. Naast het lezen, las ze mij ook elke avond verhalen voor. Dat was heerlijk! Het is dus wel logisch dat ik gebeten was door verhalen, en toen ik de eerste letters leerde lezen, was dat een geweldige wereld die voor me openging! Meteen schreef ik eigenlijk ook al: gedurende het eerste leerjaar schreef ik twee A5-schriften helemaal vol met de avonturen die ik beleefde op vakantie aan zee. In het tweede leerjaar echter, werd ik 2de op een tekenwedstrijd over heel wat Vlaamse scholen. Daar kwam de tekenmicrobe! Schrijven werd wat minder, tot ik aan dagboeken begon, rond mijn twaalfde. Een paar jaar later al ging ik naar de kunsthumaniora, ik was toen veertien, en de kunst nam het weer wat over. En wanneer ik begin dertig was, en geen plek had om te schilderen, begon ik pas écht te schrijven. Dan was er ook geen houden meer aan. Het was gewoon veel te leuk 😊 Stephen King en Dean Koontz waren o.a. een groot voorbeeld voor jou. Waarom spraken deze auteurs je zo ontzettend aan? Beiden schrijven met een erg hoge spanningsboog. Ik denk dat ze me daarom ook zo aanspraken, plus natuurlijk de fantasierijke werelden. Ik merk zelf dat ook mijn eigen boeken spannend moeten zijn, en voldoende actie moeten bevatten om me als schrijver gaande te houden. Sinds kort zit je bij uitgeverij Hamley Books; hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen? Op de laatste editie van FACTS in Gent zaten Sandra en ik toevallig bij elkaar om te signeren op de stand van de Brugse Boekhandel. Na een dag praten en samen boeken verkopen, wisten we dat we wilden samenwerken. Ik had toen ook al het idee voor Onderuniversum, maar moest het manuscript nog afwerken. Het idee sprak Sandra aan, en de rest is geschiedenis. Voor hen schreef je ook je eerste Young Adult. Was het lastig om in plaats van romans, novella en korte verhalen nu je eigen aan een Young Adult te wagen? Niet zo erg lastig, want ik was als schrijver ooit met Young Adults begonnen. Alleen raakten die nooit gepubliceerd. Ze liggen nog steeds in de la. Waar ik wel op moest letten, was om geen al te moeilijke woorden te gebruiken. Toch is er nu en dan iemand die zegt dat ze een woord moet opzoeken. Op zich vind ik dat juist leuk aan boeken, want dan leer ik als lezer iets bij, en het is uiteindelijk toch de bedoeling dat jongeren hun leesniveau kunnen opkrikken. Dat is tegenwoordig ook heel erg nodig. Als je enkel leest wat je al kent, blijf je ter plaatse trappelen. Dus mijn boodschap met Onderuniversum is toch wel om jongeren uit te dagen, en hun woordenschat te verrijken. Wat is voor jou het grootste verschil tussen het schrijven van een kort verhaal en het schrijven van een compleet boek? De focus. Die ligt echt helemaal anders bij een kort verhaal. Je hebt in een paar bladzijden niet de tijd om een hele fantasywereld in detail neer te zetten. Of een epische strijd tegen een dictator uit te werken, bijvoorbeeld. Het korte verhaal richt zich meer op het kleine in ons leven, voor mij althans. Ik vind het daarom ook vaak wat meer literair gericht. Het is soms moelijker om een kort verhaal te schrijven, dan een hele roman. Toch vind ik het ook een leuke tak van de schrijfkunst. Ik geniet van de korte verhalen van Neil Gaiman, bijvoorbeeld. Die zijn een goed voorbeeld van wat ik bedoel. Jouw boeken zijn eigenwijs een tikkie anders dan de bekende weg. Als je een boek van jou leest dan weet je gelijk: yes, dat is een Pen Stewart. Hoe ben je op deze manier van schrijven/vertellen terecht gekomen? Ik blijf dicht bij mezelf. Wat mij aanspreekt, wat ik mooi vind, dat gebruik ik. En tja, ik ben zelf ook net dat beetje eigenwijs, en dat beetje anders. Ik was vaak die vreemde eend in de bijt, diegene die er niet bij hoorde. Ondertussen heb ik mijn eigen plek in de wereld gevonden, tussen kunstenaars en schrijvers. Niet toevallig hebben die dat allemaal wel een beetje, in meer of mindere mate, en vaak zijn deze mensen daarom een stuk ruimdenkender en tolerant. Daar voel ik me meteen thuis. Ik vind dat ik dat als kunstenaar en schrijver ook moet doen, wat eigenwijs zijn. Je moet niet proberen de volgende Neil Gaiman te zijn. Je moet proberen de eerste versie van je ware zelf te zijn. Jij bent als individu uniek. Als je schrijft wat jij bent, zal dat ook uniek zijn, en voldoende authenticiteit bevatten om mensen aan te spreken, om op te vallen in een aanbod aan kunst of boeken, dat toch vaak commerciële uniformiteit nastreeft. Aan de andere kant heeft het ook een nadeel: het duurt best even voor mensen je boek durven opnemen, omdat het niet aansluit bij wat vertrouwd is voor hen als lezer, bij wat ze al kennen. Desondanks blijf ik geloven dat je op de lange duur verder kunt komen door gewoon je eigenwijze zelf te zijn, dan bestaande trends te volgen. En dus doe ik eigenwijs (😉) verder! Wat vind je eigenlijk het allermoeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel? De promotie. Zoals ik daarnet zei, bij mijn boeken duurt het best even voordat mensen er durven aan beginnen. Ik moet ze letterlijk zelf overtuigen. De commentaren daarna zijn bijna altijd positief (gelukkig). Maar het kost best een pak energie. Zo ga ik dit najaar echt helemaal focussen op promotie. Ik ga heel wat signeren in boekhandels, waaronder boekhandel Dominicanen, in Maastricht. Zet 19 september alvast in je agenda, want dan is er tijdens de jongerenweek een workshop van mij in deze boekhandel. Is er een tip of een advies dat je mee zou willen geven aan jonge aspirant-schrijvers? Jazeker. Het is belangrijk om te beseffen dat je nooit bent uitgeleerd als schrijver én dat een topboek nooit door één persoon alleen gemaakt kan worden. Ik hoor soms beginnende auteurs die denken geen redactie nodig te hebben. Dan leg ik hen voor dat Stephen King, die zovele wereldwijde bestsellers schreef, nog steeds een team heeft, waaronder redacteurs. Hoe denk je als beginnende auteur het dan zonder hulp, opleiding, professionele feedback, te kunnen? Nederigheid is de sleutel tot groei en eventueel succes! Heb je een bepaald onderwerp of thema waar je graag nog eens een boek over zou willen schrijven? Ik zou graag eens een literaire thriller schrijven. De komende jaren ga ik dat ook echt eens aanpakken, daar ben ik nu zelfs op aan het studeren. Ik lees dat soort boeken nu wat meer, verdiep me in de theorie, en verzamel concepten en ideeën. Vind je de promotie van een boek lastig? Ja, maar ik doe het wel graag. En gelukkig maar, want daar kruipt bijna de helft van mijn tijd in. Het vraagt ook de nodige energie om bij te blijven met alle sociale media-trends. Zo is er nu tiktok, dat is weer een platform erbij, maar zo’n dingen mag je niet missen. Als je boek eenmaal af is en het de wijde wereld in is gestuurd, druppelen langzaam aan ook de recensies van het boek binnen. Vind je het spannend om te lezen hoe anderen denken over het verhaal wat jij hebt bedacht? Ja, toch wel. Het geeft me eerlijk gezegd best veel stress. Natuurlijk moet je het ook relativeren, een menig is gewoon een mening. En je schrijft niet voor de hele wereldpopulatie. Er is altijd een deel van de lezers die je boek maar niks zal vinden. Toch raakt het me best, maar dat kan ook niet anders, want zo een boek is uiteindelijk je kindje. Het staat zo dicht bij je, dus daar afstand van nemen, daar mag ik best nog wat op oefenen. Is er een schrijver waar je wel eens samen een boek mee zou willen schrijven? Om eerlijk te zijn, niet echt. Ik denk dat ik het daar echt moeilijk mee zou hebben. Ik heb het nog nooit geprobeerd, dus ik kan het natuurlijk ook helemaal fout hebben, maar ik heb mijn eigen idee over de verhaallijn, de karakters, de stijl etc.. Als iemand anders daaraan zou beginnen tornen, zou dat wringen. Het zou minder van mezelf zijn, en vechten tegen mijn drang naar authenticiteit, vrees ik. En wat zou je graag nog bereiken op het gebied van schrijven? Mijn doel is om hier uiteindelijk voltijds mee te kunnen bezig zijn, en vertalingen te bekomen. Ik ben goed op weg, maar de hele crisis heeft alles opeens stukken moeilijker en risicovoller gemaakt. Toch is opgeven geen optie voor mij. Dit is nu eenmaal mijn ding, ik doe niets liever, dus dan kom je op een zeker punt dat je ook niets anders meer wilt. Maar droom en realiteit zijn natuurlijk meestal twee verschillende dingen. We zullen zien wat de komende jaren zullen brengen… Naast het schrijven van boeken maak je ook kunst. Is het lastig om een balans te vinden tussen deze twee passies? Soms wel. Momenteel is die balans vooral praktisch van aard. Voor schilderen heb je een pak meer ruimte nodig, en ik hoop echt mijn eigen atelier klaar te krijgen in de loop van het volgende jaar! Schrijven doe je eender waar, als je maar je laptop kunt gebruiken, of desnoods met pen en papier. Tijd is ook wel een ding, want ik heb hier momenteel nog een halftijdse job naast. Waardoor besloot je dat je graag kunst wilde gaan maken? Dat is nooit een besluit geweest. Het is wie ik ben, en altijd ben geweest. Het is ook wat ik nodig heb als persoon. Ik teken al van mijn zeven jaar met het doel echt iets moois te maken. Ik was op die leeftijd al bewust bezig met het beeld dat ik op papier zette. Ik tekende toen veel dieren, en dat moest kloppen, de kleur van de vacht, de verhoudingen, ik oefende daar op. Ik was veertien toen ik naar het voltijds kunstonderwijs ging. Andere richtingen lagen me niet, ik vond mijn draai niet, verveelde me, werd depressief zelfs. Mijn ouders zeiden dat ze vanaf de eerste dag dat ik op een kunstschool zat, opeens een ander kind in huis hadden. Creatie brengt pure levensvreugde, en laat dat nu juist zijn wat we zo hard nodig hebben in deze moeilijke wereld. Kun je in het kort vertellen waar Onderuniversum over gaat voor de lezers die Onderuniversum nog niet hebben gelezen? Onderuniversum is een boek over het afbreken van begrenzingen op veel niveaus van het leven: persoonlijke, tussen de hoofdpersoon en zijn partner, tussen staten, leiders, fysieke begrenzingen, heden en verleden. Het is een boek dat een heel symbolische, en zelfs filosofische laag bevat, als je je er als lezer voor openstelt. Ik kreeg onlangs de opmerking van een lezer dat ze het boek voor de tweede keer gelezen had, en nu zoveel nieuwe dingen zag. En er zijn meerdere lezers die laten weten dat het even moet doordringen, en dat ze het nog eens gaan lezen. Ik ben mentaal ook echt diep gegaan om dat boek te schrijven. En tegelijk biedt het ook een groot avontuur, spanning, actie, aparte personages. Over de wereld zelf kom je niet meer te weten dan wat dit verhaal nodig heeft, want er komt nog minstens één vervolgdeel. Als schrijver heb ik veel meer delen in gedachten, en ik hoop dat ik die ooit kan schrijven én publiceren. Dit is als het ware mijn eigen Marveluniversum, een grote speeltuin voor mijn verbeelding, en die verbeelding wil hier nog lang mee experimenteren. Het is wel een boek dat je als lezer zal uitdagen, want ik leg weinig uit. Je wordt dus uitgedaagd zelf verbanden te zien, conclusies te trekken, na te denken over wat er in het boek gebeurt. Verwacht dus geen boek met lappen uitleg over hoe de wereld werkt, en wat er gaande is. Dat moet je helemaal zelf ontdekken. Net daardoor ligt het tempo van het verhaal ook hoog, en is het zo spannend. Tot slot heb ik een aantal Dillema’s voor je. Welke kies jij en waarom? Uit eten gaan of lekker zelf thuis koken? Ik ga graag uit eten, dus een goed restaurant laat ik niet links liggen! Een klein huisje met een grote tuin of een groot huis met een mini tuintje? Groot huis, kleine tuin. Als kunstenaar wil ik ruimte binnen, en heb niet zoveel tijd voor een grote tuin. Fietsen of lopen? Beide zijn leuk! Fantasie of werkelijkheid? Fantasie, want die werkelijkheid hebben we niet zo leuk gemaakt. Tv/Film of een goed boek? Toch het boek, alhoewel ik ook echt gek ben op film! Schrijven met de hand of op een computer/laptop? Computer. Ik heb een vreselijk handschrift, dat ik soms zelf niet meer kan lezen achteraf. Een midweekje weg in eigenland of een lange vakantie in het buitenland? Lange vakantie in het buitenland, nieuwe culturen ontdekken, mijn eigen denken verruimen, daar hou ik van. Lezen of schrijven? Schrijven, dat houdt mijn geest toch nog nét wat actiever dan lezen. Een bloemetje of een plant? Plant. Ik vind boeketten mooi, maar ook zielig. Het is in wezen moord op een bloem. Geef mij dan maar de plant, die ik jaren kan koesteren en die soms vele malen kan bloeien. Dit was alweer het interview met Pen Stewart! Pen super bedankt dat je mee wilde doen aan de blogs van eigen bodem. Liefs. Melanie *** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***