2018: mijn leesjaar

2018: mijn leesjaar op 18 januari 2019 door Spinsels Vorig jaar hield ik voor het eerst mijn gelezen boeken bij. Dat geeft me dus nu de gelegenheid om eens een overzichtje te maken, en in wat statistieken te duiken. CHALLENGES (MEER DAN) TWEE BOEKEN PER WEEK Ik had op voorhand echt geen idee hoe veel boeken ik op een jaar tijd lees. Ik koos voor iets minder dan twee boeken per week: 100, een mooi rond getal. Dat bleek ik met gemak te halen, ik landde op 124: AFVINKEN Hebban had dit jaar de lijst met 50 categorieën die je kon afvinken. Daaraan heb ik alleen meegedaan in de zin dat ik er eentje afvinkte als het zo uitkwam. Achteraf vindt het ‘completionist’-kantje in mezelf dat lichtjes frustrerend. Ik word niet graag aangestaard door lege vakjes waar ik nog iets mee moet. Anderzijds deed ik het niet gek, voor iemand die niet eens meedeed: ik kon er 41 afvinken. Aan deze 9 categorieën kwam ik niet toe: - Een boek van een Bekende Nederlander - Een (ooit) verboden of verbannen boek - Een door een boekverkoper getipt boek - Een Libris Literatuur Prijs-winnaar - Een boek dat verscheen in jouw geboortejaar - Een boek dat een verhaal in een verhaal is - Een Aziatische roman of thriller - Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden - Een boek dat je ooit voor je lijst las of moest lezen Dat ik niet toekwam aan een boek van een Bekende Nederlander, of een prijswinnaar, vind ik niet zo verrassend. Dat soort dingen schrikt me eerder af dan me aan te trekken. Het is dan ook eerder toevallig dat ik ‘Een boek dat een Hebban-award won’ wél kon afvinken. Ik vind het wel verrassend dat ‘Een boek dat een verhaal in een verhaal is’ en ‘Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden’ zijn blijven openstaan. Ik had het idee dat ik zo’n boeken bij de vleet lees, maar dat blijkt dus niet (elk jaar) te kloppen. STATISTIEKEN PAGINA’S Ik las dit jaar ongeveer 40,693 pagina’s. Het kortste verhaal telde 40 pagina’s: En het langste 701: BEOORDELINGEN Het zal vast geen toeval zijn dat ik over het langste boek heel enthousiast was, en over het kortste niet zo. Ik ben een echte reeksen- en lange boeken-lezer. Toch lees ik over het algemeen af en toe met heel veel plezier een goed stripverhaal, maar in dit geval kon ik niet wennen aan de stijl van de nieuwe auteur voor de reeks. Mijn gemiddelde beoordeling dit jaar was 3,9 sterren. Ofwel ben ik heel mild, ofwel ben ik behoorlijk goed in het inschatten van welk boek ik graag zal lezen. De paar keer dat ik toch een boek las waar ik de plank volledig had misgeslagen, heb ik het boek maar niet beoordeeld. Ik vind het onzin om een boek een slechte review te geven, alleen omdat ik nu eenmaal niet het doelpubliek ben. GENRES Het blijkt dat mijn verdeling over mijn favoriete genres vrij evenredig is. Ik las volgens Hebban (waarop weliswaar maar 104 van mijn gelezen boeken te vinden zijn): 29 keer YA; 28 keer feelgood; 23 keer fantasy / SF; 15 keer literatuur. 12 kinderboeken; 10 thrillers; 3 non-fictieboeken Ik wist wel dat ik dit jaar veel goede YA gelezen heb, maar ik had geen idee dat dat genre op nummer 1 terecht zou komen. Als je echter meerekent dat 80% van de YA-boeken die ik lees, ook binnen fantasy/SF vallen (en dat meer dan de helft van de feelgood die ik lees zich óók al afspeelt in een fantasy-setting of paranormale elementen bevat)… dan is wel duidelijk wat mijn favoriete genre is. Waar die 15 literaire werken verstopt zitten, heb ik nog niet kunnen uitvissen. Ik las voor een leesclub Het land van de zon, maar verder dan dat kom ik niet. Mysterieus. TOPPERS Ik deelde dit jaar zeventien keer 5 sterren uit. Relatief veel, maar dat is ook omdat ik dit jaar een paar langverwachte laatste delen van series las, waar ik heel enthousiast over was. Meer dan eens vond ik het dan wel de moeite om eerst de eerdere delen te herlezen, en die wisten me opnieuw te bekoren, en kregen dus weer 5 sterren. Ooit deelde ik alleen 5 sterren uit aan boeken waarvan ik het gevoel had dat ze me heel lang zouden bijblijven, en waarvan ik het gevoel had dat ze substantiële impact op me hadden gehad. Feelgood-boeken en de meeste thrillers raapten volgens die logica nooit 5 sterren bij mij. Dit jaar realiseerde ik me dat ik dat niet helemaal eerlijk vond. Als een boek perfect doet wat het geacht wordt te doen – of dat nu is je achterlaten in een staat van verbijstering, je laten wegzweven op een romantische wolk, je aan het denken zetten over de wereld, of je door de pagina’s heen jagen omdat je MOET weten hoe het afloopt… dan is het alleen maar eerlijk om daar een goede score op te zetten. Het resultaat is dat een paar feelgoodboeken wel degelijk 5 sterren gekregen hebben dit jaar: Maar eerlijk is eerlijk, de grote massa van mijn toppers zit hem nog steeds in de fantasy-hoek: Eventueel YA-fantasy: Fantasy voor kinderen: Of fantasy (sf?) in stripvorm: Het was fijn om ook weer eens een paar echt goede SF-series te lezen. Ooit las ik veel meer SF dan fantasy, maar die verhouding is in de loop der jaren behoorlijk omgedraaid. Dankzij Ann Leckie en Sylvain Neuvel hervond ik mijn liefde weer: KLEVERS Met dank aan Wendy van De kleine wereld van Wendy voor de term 'klever'. Welke boeken uit 2018 zijn bij mij blijven hangen en zou ik anderen aanbevelen? Je kunt een boek namelijk wel 5 sterren geven, omdat je op het moment zelf enthousiast bent, maar dat zegt niet alles. Mijn 5 sterren van hierboven kan ik eigenlijk allemaal aanraden. Maar terwijl ik zo door mijn boekenlijst van dit jaar bladerde, kwam ik nog een paar exemplaren tegen die ik ‘maar’ 4 sterren gaf, maar die ondanks de kritische noot die ik erbij had, toch wel zijn blijven kleven. Soms zelfs beter dan de 5 sterren-exemplaren. De magische winterwereld van Spinning Silver, dat ik las voor een leesclub, kan ik bijvoorbeeld nog zo in mijn gedachten roepen: En ook al wist het einde van het volgende boek me niet helemaal te overtuigen, de vreemde, surrealistische duistere sprookjeswereld van Hazelwoud ben ik ook nog niet kwijt: De tekeningen van Het verhaal van Mademoiselle Oiseau zijn net als het verhaal: zwierig, prettig om naar te kijken, op het eerste gezicht heel luchtig maar met hier en daar onderstromen die de oppervlakkige rust verstoren: Wintercode van Vlaamse schrijfster Pen Stewart is in mijn herinnering een mix van Chagall-blauw en bloedrood, een complex verhaal in woord en beeld, met een intrigerende wereld en een paar huiveringwekkende scènes die de grenzen van wat ik aankon testten: Het laatste boek dat ik in 2018 las, is ook een vermelding waard. De Vrouwe van Myrdin is een vrije hervertelling van een paar Welshe mythes, ook al door een schrijfster van eigen - of toch in elk geval Nederlandstalige - bodem: Dit jaar ben ik ook alweer goed op weg: ik heb de challenge op 120 gezet, en met 7 gelezen boeken, lig ik mooi op schema. Benieuwd in hoeverre de statistieken van 2019 zullen afwijken van die van 2018! - Vraag: heb jij ook boeken die je op het moment zelf geen 5 sterren geeft, maar die naderhand langer blijken te blijven nazinderen?