Schrijver van de maand September 2017: Pen Stewart – Het Schrijfproces Geplaatst op 22 september 2017 door tazzylovesbooks Schrijfproces. Er zijn bij mij twee vormen van schrijfproces, die voor korte verhalen, en die voor romans. Aangezien beide toch echt wel twee verschillende disciplines zijn, met andere accenten, vergen ze voor mij een iets andere aanpak. Ik ben dan ook nog een kruising tussen de organische en de planmatige schrijver. Al naargelang wat het verhaal nodig heeft, schakel ik van de ene methode op de andere over, en omgekeerd. Een kort verhaal denk ik meestal uit, komt in een beperkt schema te staan, met doelen, thematiek etc. Ik weet altijd hoe het moet eindigen alvorens ik begin. De personages krijgen een kort dossier met verleden en karakteristieken. Maar vaak ook niet, dan komt het verhaalidee en schrijf ik gewoon en zie wel wat ervan komt. Tijdens dat puur creatieve proces komen soms andere inzichten en verbanden de kop opsteken, waardoor dat eventueel rationeel uitgedachte schema overnieuw moet, en ik dan weer even op de rationele logica moet overschakelen om de controleren of de verbanden en details nog kloppen. Bij een kort verhaal ligt de nadruk altijd meer op ‘het kleine’ de evolutie van het karakter, en iets minder op wereldbouw. Voor een roman wordt dat beperkte schema een heel dossier, omdat die verhalen veel meer verdieping van de wereld toelaten. Het masterplan van Wintercode en de vervolgen daarop, alsook een ‘prequel-reeks’, omvat een aantal pg’s die op zich al een dik boek vormen. Dat boek staat vol met tijdlijnen, wereldbouw op alle domeinen van de fictieve maatschappijen en volkeren die in die fantasy-wereld voorkomen, beschrijvingen van dierenrassen, klimaat, topografie, economie, religie, etc. Anatomie van alle fictieve rassen, de geschiedenis van die wereld, stambomen, analyses van vraag-antwoord-punten op verhaallijnen, karakterbeschrijvingen van personages met hun persoonlijke geschiedenis, en nog veel meer. De hoofdlijnen worden uitgezet, op wereldniveau, op personageniveau, wat moet er in elk boek gebeuren, hoe moet het aflopen. Maar opnieuw wissel ik van rationeel-planmatig, naar organisch. Weet ik niet meer hoe het schema verder moet, dan begin ik ankerscènes te schrijven. Op zeker ogenblik eindig ik dan met een hoop losse scènes, die ik nog aan elkaar moet schrijven. Dan is het even doorbijten, en dan heb ik de hele zaak ‘rond’. Daarna begint het lange schaven, schrappen, redactie