Onze schrijfster van deze maand is Pen Stewart

Onze schrijfster van deze maand is Pen Stewart. Ze zal zich hier onder lekker uitgebreid voorstellen en uitleggen hoe ze te werk gaat. Ben zeer benieuwd in welke wereld(en) we ons gaan begeven deze maand. Even voorstellen. Ik ben Pen Stewart, kunstenares en schrijfster, 42 jaar. Mijn hele leven al ben ik bezig met het maken van dingen. Dingen die ik mooi vind, leuk vind, en waarbij het scheppingsproces me heel veel levensvreugde geeft. De meeste uren van een dag zijn dan ook ingepland met die twee dingen in het achterhoofd, al van kleins af aan. Schilderen en tekenen deed ik al van toen ik een jaar of zeven was, en ik was ook altijd een fervent lezer. Vanaf ik kon lezen, was de bibliotheek zowat mijn favoriete plek om naartoe te gaan. Ik ging ook heel vroeg (op mijn 14de) naar een voltijdse professionele kunstschool: de Sint-Lucas ­kunstacademie in Gent, waar ik architecturale kunsten studeerde. Toch duurde het tot mijn 32ste (tien jaar geleden al, wat vliegt de tijd als je plezier hebt in het leven!) tot ik eindelijk ernstig begon te schrijven. Eenmaal begonnen, echter, bleek dat zo leuk om te doen dat er geen stoppen meer aan was. Er volgden een hele reeks deelnames aan schrijfwedstrijden, en workshops en masterclasses creative writing. O.a. bij Thomas Olde Heuvelt en Taïs Teng, digitale cursussen (lang leve het internet!) van Brandon Sanderson, en nog heel wat oefeningen. Tegelijk begon ik ook aan een opleiding schilderkunst, een droom die ik al sinds mijn 13de koesterde. In juni beëindigde ik deze zevenjarige opleiding. In 2015 publiceerde ik twee verhalenbundels: Nanokanaries en Olifantenhersenen, en Tijd M.A.N. Chine. Daarin staan diverse korte verhalen, vaak hoog geëindigd op schrijfwedstrijden. Zo won ik in 2013 de Feniksprijs op de Harland Award, met het titelverhaal Nanokanaries en Olifantenhersenen, bereikte ik een top‑10-notering enkele jaren later op dezelfde wedstrijd, en was ik in 2017 genomineerd voor de Edge Zero Award met het korte verhaal ‘Eekhoorns komen van Mars’. In 2016 verscheen ook ‘Opgejaagd’, in de Splinters-reeks van Quasis Uitgevers. Voor al deze publicaties, schilderde ik ook de covers. Werkwijze. Het begint natuurlijk met ‘het idee’. Idee met een massieve hoofdletter, en geestdriftig knipperend met neonlichtjes, in je hoofd dan. Heel belangrijk is vervolgens dat ik weet hoe het zal eindigen. Ik ken de aanvang, het hoofdprobleem, het einde, maar de weg daartussen is lang onzeker, zo’n veertigduizend woorden lang, namelijk. Pas dan weet ik meestal waar het écht over gaat. Dan volgen er schema’s, tijdslijnen, persoonsdossiers etc. En dan ga ik verder schrijven, naar het einde toe. Daarna volgen diverse redactierondes en pas dan, indien gevraagd, de illustraties. Waar ben ik nog zoal mee bezig, en wat is “Wintercode”? In december 2017 verscheen mijn eerste roman, een cross-over van fantasy, scifi, psychologische thriller en drama/roman. Aan het boek werd een kunstproject gekoppeld: 26 schilderijen werden erin opgenomen, en één werk werd ook als grote raamschildering opgenomen in het ‘Drawing Days Gent’-project, in september 2017. Ondertussen is Wintercode een heel avontuur geworden. Dankzij deze publicatie kreeg ik vorig jaar als één van de heel weinige auteurs in het fantastische genre, een stimuleringsbeurs van het Vlaams Fonds voor de Letteren. Dankzij deze beurs, die vooral literaire erkenning geeft, kunnen heel wat activiteiten een doorgang vinden. Zo zal er in november in de bibliotheek van Dilbeek een Fantasymaand doorgaan. Daar is een schrijfwedstrijd aan verbonden: de schrijfwolf.